يکشنبه ۱۳ خرداد
اشعار دفتر شعرِ شام شیما شاعر شیما رحیمی (شمیم شیراز)
|
|
|
|
من میگم هر شاخه گل یه نشون یه اعتقاد
تو میگی شاپرکها به گل ها بی اعتماد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درهولوکاست امیدهایی ناامید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخمی خجر احساس ،تو ای زخمی تر از من
محاله به هم رسیدن سبزه ای گره نزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میری اما قبل رفتن تو چشام قدم بزن
هرچی جز خودت میبینی خط بزن قلم بزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اری می گویی به نبودن ها در رفراندوم ماندن و رفتن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکار کردی دل که بزمی شود...
شیراز و اردیبهشت و عشق...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شانه خالی کرده دل پشت نقاب یأس...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها شب سیاه پوشید و عزا گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شبم را از سیاهی چشمان تو ساختم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلت لرزید... این زلزله بود..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا لحظه ای بنگر ستاره
صدایم کن به نام قلب پاره
به یاد اور ان شب زیر مهتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق راز سربسته بود ولی شکستم ان را تا که تو نیز بدانی کز التهاب اتش دل خواست که بسوزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به گل نشستم و وعده دریا شدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه رو از شب گرفتم تا حقیقت و ببینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدال بید و باد و سقوط برگ پاییز
نشکفتن های رویا این غروب غم انگیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مشق شب قصه ی دوست داشتن تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که این سراب و ماسه ها تجلی وجودت است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنجری که تو کشیدی نبرید کمند احساس
مُرده سَهَند دل من مرده را نیست شفایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گله ای نیست اگر جای دگر مهمانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پری از رفتن خالی از ارزو ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه من می دانم نه خاک که میعاد گاهم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
احسنت به من احسنت که عشق اخرت بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی که نه مستی و نه هشیار ...
بنویس براین راه نبودم سزاوار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می فروشند عشق را انان کز عشق دم میزنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریاب جا مانده گوشه حیاط بازی هایمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از اوهام بهانه بارید تا بگم از تو گذشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار همه دنیا بمیرند از این درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راز این گلبوته ها مشق عشق من و توست
طرح بال شاپرک نقش عشق من و توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یاد او به یاد دل گذر عمر برلب جو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گذشتی بر بهار من سردتر از باددی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید گذشت...
گرچه شکست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم نمی اورمت
نگاه اخرت را مومیایی می کنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهرزاد شبهات بودم اما شب از 1001 گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز اون حس غریب نیست که تو کوچمون بپیچه
عطر تاب و تبه که می گفتم به شبم بریز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که راه رفتم برین تار های عنکبوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا بیاب...
کمی سیاه تر از شب شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و اتشی بود غروب برتن خونین درخت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تو لبخند می زنم بی دلیل عاشقانه ای...
باز می سرایمت...
از ماگذشت فرصت جنون و عشق...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تو بخشیدم همه احساسم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انتگرال بگیرهمه احساسم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دود از کنده ها نیست... ما نسل سوخته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری که بیش از همه شعرهایم دوستش دارم...
من...
اخرین گل بهار...
کنج باغچه مانده ام...
باد پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنجیر کرد پای شعرم را...
قلبم جز با او نرود...
شب مسکین تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازتو دلگیرم...
اما باز هم از بی عشق ماندن می هراسم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نومیدی تابوت ساختم
راستی تلخ تر هست
مرگ عشق و احساس...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مال تو تموم شعرام که همیشه از تو سرشار
مال من همین سکوتت غم چشمای گرفتار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر پنجره ها به تمنای تماشای نگاهی بازند
پس دیگر سیبی مجرم نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نارنجی پوشیده است جهان
به احترام دلم
به احترام خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوت دل بریدن ها واسه فریاد امروزه
که از فردا نفسهامون همین فانوس خاموشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستانت الوده انکار بهار
و من فانوس به دست...
گفتم که امیدی هست...
|
|
|
|
|
وحید سلیمی بنی
مهرداد مانا
درودمجددبرافسانه ی عزیزم 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
کوتاه زیبایی ب
راحله حصارکی (راحیل) 
